Αυτό είναι ασέβεια, πάντα πιστεύω στους συμπαίκτες μου

Το κλίμα είναι βαρύ για τους Μπακς μετά τον τρίτο σερί αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο των πλέι οφ της Ανατολής στο NBA, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να βγαίνει μπροστά και να υπερασπίζεται τους συμπαίκτες του.

Μετά το τέλος του πέμπτου αγώνα Πέισερς – Μπακς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ρωτήθηκε για το αν συνεχίζει να πιστεύει στους συμπαίκτες του μετά τον αποκλεισμό των Ελαφιών, απαντώντας ότι πάντα θα πιστεύει σε αυτούς.

“Πρέπει να πω ότι δεν τους πιστεύω καθόλου; 30 λεπτά νωρίτερα πάλευα για την ζωή μου, με τον Τρεντ, τον Πόρτις, τον Πόρτερ, τον Κούζμα, τον Κόνατον, τον Λόπεζ και τώρα πρέπει να πω ότι δεν τους πιστεύω ή δεν πιστεύω τους συμπαίκτες μου όσο πριν; Θα ήταν δίκαιο αυτό; Θα ήταν άδικο για αυτούς και δεν είναι δίκαιο να το λες, δείχνει ασέβεια. Ως ηγέτης, πριν από 30 λεπτά δώσαμε ό,τι είχαμε. Πιστεύω σε αυτούς σήμερα, αύριο, πάντα πίστευα σε αυτούς και πάντα θα πιστεύω ότι μπορούμε να νικήσουμε. Και αυτή η πίστη δεν θα φύγει ποτέ”, τόνισε χαρακτηριστικά ο Έλληνας σούπερ σταρ.

Όσα δήλωσε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο

Για το πόσο απογοητευτικό είναι για τους Μπακς ότι δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Πέισερς όταν είχαν την τύχη στα χέρια τους: “Πολλά πράγματα έγιναν. Μπορούμε να το σπάσουμε κατοχή, κατοχή, αλλά δεν έχει σημασία, χάσαμε. Καθόμαστε εδώ και η σεζόν τελείωσε. Πρέπει απλώς όταν είμαστε σε τέτοια θέση να προσέξουμε την μπάλα, όταν γίνεται αλλαγή στα σκριν να είμαι πιο ψηλά. Ο Νέμπχαρντ έβαλε μεγάλο σουτ, ο Χαλιμπάρτον έκανε ένα drive, του κάναμε φάουλ και τον στείλαμε στις βολές, οπότε μείωσαν.

Απλώς κάναμε πολλά λάθη στο τέλος της παράτασης, αλλά και της κανονικής διάρκειας. Σίγουρα μας στοίχισε αυτό. Είμαι πολύ περήφανος για όλους. Όλοι τα έδωσαν όλα. Παλέψαμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Παίξαμε άμυνα δυνατά, σουτάραμε καλά, όλοι ήταν αποφασιστικοί, μιλούσανε. Είμαι πολύ περήφανος για όλους. Προφανώς θέλαμε να επιστρέψει η σειρά στο Μιλγουόκι.

Αυτό που με πληγώνει περισσότερο – δεν με νοιάζει η ήττα – είναι ότι αισθάνομαι πως χρωστούσαμε αυτό το παιχνίδι στον Λίλαρντ. Επέστρεψε νωρίτερα από ότι έπρεπε, θυσίασε το σώμα του για εμάς. Νομίζω ότι το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να νικήσουμε για τον Λίλαρντ. Πονάει ότι χάσαμε, αλλά περισσότερο πονάει ότι δεν νικήσαμε για αυτόν και πάμε στο Μιλγουόκι”.

Για το πώς διαχειρίζεται ότι για 3η σερί σεζόν οι Μπακς αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο: “Δεν είναι ωραίο συναίσθημα φίλε. Δεν είναι ωραίο συναίσθημα. Πρέπει να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να είμαι καλύτερος. Προσπαθώ κάθε χρονιά, δουλεύω στην offseason και επιστρέφω. Σίγουρα δεν νιώθω καλά. Νομίζω ως ομάδα δουλεύουμε σκληρά, παίζουμε με τον σωστό τρόπο και το να μην μπορούμε να νικήσουμε, πονάει. Πρέπει όμως να συνεχίσεις να προσπαθείς, να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, να δεις τι μπορείς να βελτιώσεις, τι να βελτιώσεις, να επιστρέψεις και να παλέψεις. Αυτό κάνουν αυτοί που είναι ανταγωνιστικοί”.

Για το πώς μπορεί και συνεχίζει να επιστρέφει κάθε χρόνο με αυτό το σκεπτικό μετά από αποτυχίες και να παλεύει: “Πολλές φορές η ζωή με έχει στεναχωρήσει και με έχει εκνευρίσει. Από όταν ήμουν παιδί. Ποτέ δεν τα παράτησα. Πάντα προσπαθώ να βρω λύσεις στην ζωή μου, κάτι που μεταφράζεται και στο γήπεδο. Πάντα προσπαθώ – ακόμα και αν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλω – να έχω κλάση, να είμαι αισιόδοξος, να δουλεύω και να πιστεύω ότι θα έρθει η σειρά μου. Δεν γίνεται πάντα τα πράγματα να πάνε όπως θες. Όταν ήμουν μικρός δεν ήμουν κακομαθημένος, δεν σκεφτόμουν ‘ω, όλα θα πάνε όπως θέλω στην ζωή μου, θα κερδίζω κάθε χρόνο, δούλεψα και θα φανεί’. Κάποιες φορές αυτό δεν γίνεται και πρέπει να το καταλάβεις. Πρέπει να συνεχίσω να πιστεύω στον εαυτό μου, στον Θεό και να ξέρω ότι με βάζει στην θέση που πρέπει, δεν κάνει λάθη. Θα συνεχίσω να έρχομαι και κάποια στιγμή θα έρθει η στιγμή μου”.

Για την σχέση του με τον Ντοκ Ρίβερς και πώς έχει βοηθήσει τους Μπακς και τον ίδιο: “Αγαπάω τον Ντοκ. Είναι σπουδαίος άνθρωπος. Νομίζω ότι είναι σπουδαίος τύπος, ξέρει πώς να σου σηκώνει το ηθικό. Ξέρει πάντα να πει το σωστό πράγμα. Είναι στο NBA 50 χρόνια ή δεν ξέρω πόσα. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί τον έβλεπα στην τηλεόραση. Τον αγαπάω, όχι μόνο ως προπονητή, αλλά και ως άνθρωπο. Δεν γίνεται να είσαι τόσο καιρό εδώ γύρω αν δεν είσαι καλός προπονητής και άνθρωπος. Λατρεύω να δουλεύω μαζί του”.

Για το αν ακόμα πιστεύει ότι μπορεί να κατακτήσει ένα 2ο πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι μετά από τρεις σερί αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο: “Κοίτα, δεν θα το κάνω αυτό. Δεν θα το κάνω. Ξέρω πως ό,τι πω θα μεταφραστεί κάπως. Δεν ξέρω. Μακάρι να έπαιζα ακόμα και να πήγαινε η σειρά στο Μιλγουόκι, δεν ξέρω”.

Για το πόσο πιστεύει στους συμπαίκτες του: “Πρέπει να πω ότι δεν τους πιστεύω καθόλου; 30 λεπτά νωρίτερα πάλευα για την ζωή μου, με τον Τρεντ, τον Πόρτις, τον Πόρτερ, τον Κούζμα, τον Κόνατον, τον Λόπεζ και τώρα πρέπει να πω ότι δεν τους πιστεύω ή δεν πιστεύω τους συμπαίκτες μου όσο πριν; Θα ήταν δίκαιο αυτό; Θα ήταν άδικο για αυτούς και δεν είναι δίκαιο να το λες, δείχνει ασέβεια. Ως ηγέτης, πριν από 30 λεπτά δώσαμε ό,τι είχαμε. Πιστεύω σε αυτούς σήμερα, αύριο, πάντα πίστευα σε αυτούς και πάντα θα πιστεύω ότι μπορούμε να νικήσουμε. Και αυτή η πίστη δεν θα φύγει ποτέ”.

Για το πώς χειρίστηκε την μπάλα ως δημιουργός λόγω της απουσίας του Λίλαρντ, τόσο στην κανονική περίοδο, όσο και στο Game 5 με τους Πέισερς και τι μπορεί να πάρει από αυτό: “Πάντα πίστευα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία μου φάση ως αθλητής. Ως παίκτης που οργανώνει την ομάδα, ως πόιντ φόργουορντ. Άλλες φορές το έχω κάνει, άλλες – όταν έχω έναν σπουδαίο γκαρντ δίπλα μου – τον αφήνω να κάνει την δουλειά του.

Έχω δει έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία, τον ΛεΜπρόν να το κάνει αυτό. Βλέπουμε τώρα παίκτες όπως ο Σιάκαμ, ο Μπανκέρο και ο Μπαρνς να το κάνουν αυτό, οργανώνοντας την ομάδα. Το απολαμβάνω να το κάνω. Αν μπορέσω να το κάνω και την επόμενη σεζόν θα το λατρέψω και θα βοηθήσω την ομάδα με αυτό τον τρόπο”.

Για το αν αισθάνθηκε ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο για το πότε θα σκοράρει και πότε θα πασάρει επειδή είχε την μπάλα στα χέρια: “Νομίζω ότι αισθάνεσαι πιο άνετα, επειδή έχεις την μπάλα πάντα. Οπότε διαλέγεις. Όταν δεν έχεις την μπάλα, πρέπει να είσαι πιο αποφασιστικός. Όταν την έχεις όλη την ώρα, επιλέγεις πότε θα είσαι επιθετικός, πότε θα συμπεριλάβεις τους συμπαίκτες σου, πότε θα πασάρεις, να δεις το μομέντουμ του αγώνα, να δώσεις οδηγίες. Νομίζω ότι σε αυτή την φάση της καριέρας μου διαβάζω το παιχνίδι καλύτερα, αλλά μπορώ ακόμα να βελτιωθώ”.

Για το σκηνικό με τον πατέρα του Χαλιμπάρτον και τι έγινε: “Τίποτα… Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα μιλήσω για το θέμα, το παιχνίδι τελείωσε. Θα πω ότι πιστεύω ότι πρέπει να είσαι ταπεινός στην νίκη. Αυτός είμαι. Μπορεί πολλοί να πουν πως όταν νικήσεις έχεις το πράσινο να είσαι ασεβής. Διαφωνώ. Έχω κατακτήσει πρωτάθλημα, αυτοί όχι. Αυτό δεν λέει κάτι, δεν προσπαθώ να μειώσω την προσπάθειά τους.

Θυμάμαι όμως πως όταν κατέκτησα το πρωτάθλημα, η μητέρα μου, που δεν έχει χάσει παιχνίδι από τότε που ήρθε στις ΗΠΑ, θυμάμαι ότι φοβόταν να μπει στο παρκέ και να με αγκαλιάσει. Ο αδελφός μου (σ.σ Θανάσης) κάνει media φέτος, θέλει να επιστρέψει. Με εξαίρεση τον Θανάση, όμως, δεν βλέπεις σε court seat κάποιον από την οικογένειά μου. Δεν είναι κάτι που κάνουμε. Κρατάω την οικογένειά μου έξω από το παιχνίδι.

Όταν χάνεις, με τα συναισθήματα να είναι στα ύψη, το να βλέπεις έναν φίλαθλο – γιατί εκείνη την στιγμή πίστευα ότι είναι φίλαθλος, μετά κατάλαβα ότι είναι ο μπαμπάς του Χαλιμπάρτον. Που λατρεύω τον Χαλιμπάρτον, είναι πολύ ανταγωνιστικός. Το να έρχεται κάποιος και να μου δείχνει την πετσέτα με την φανέλα του γιου του και να λέει “αυτό το γαμ..νο κάνουμε”, νιώθω ότι είναι ασέβεια.

Ο πατέρας μου, αν μάθετε ποιος ήταν – και δεν είναι πια μαζί μας – έμπαινε σε ένα δωμάτιο και έδειχνε σεβασμό σε όλους. Όταν έρχεσαι από το τίποτα, δουλεύεις σε όλη την ζωή σου, πουλάς πράγματα στους δρόμους και φοβάσαι μην σε εξορίσουν και χάσεις τα παιδιά σου, έχεις μία νοοτροπία να είσαι ταπεινός. Να μην δείχνεις ασέβεια σε κανέναν, να μην δημιουργήσεις ένταση για να μην σε καρφώσει κανείς. Θυμάμαι να τον ρωτάω γιατί ήταν ταπεινός και να μου απαντάει ότι δεν πρέπει να με απασχολεί αυτό. Έτσι μεγάλωσα.

Μην με παρεξηγήσετε. Αν παίξει κάποιος γιος μου μπάσκετ, μπορεί να είμαι στο παρκέ και να παίξετε σε 20 χρόνια αυτή την συνέντευξη και να πείτε ότι δεν τηρώ αυτά που λέω. Θα δούμε σε 20 χρόνια, αλλά λέω το πώς νιώθω. Το να έχω όμως κάποιου τον μπαμπά – που χαίρομαι για τον γιο του και που χαίρεται για τον γιο του – να δείχνει ασέβεια σε εμένα και να με βρίζει, νομίζω ότι είναι απαράδεκτο, τελείως απαράδεκτο.

Δεν θέλω να δείχνω με το δάκτυλο κάποιον, γιατί στην γειτονιά μου τα καρφιά έχουν πρόβλημα. Δεν το λέω για να φάει πρόστιμο. Δεν δείχνει σεβασμό όμως, μίλησα μαζί του στο τέλος και είμαστε καλά”.