«Στις γειτονιές των Ρομά, το παραμύθι επιτελούσε πρακτικούς σκοπούς. Βοηθούσε την ώρα να περνάει γρήγορα και ευχάριστα κατά τη διάρκεια κάποιος εργασίας, αλλά κυρίως ήταν ένας τρόπος για να μην νυστάζουν οι εργαζόμενοι. Κάποια από τα επαγγέλματα απαιτούσαν πολύ πρωινό ξύπνημα: του αγρότη, του σιδερά, του γυρολόγου. Πολλές φορές έφευγαν τα μπουλούκια και κάποιος ξεκινούσε να λέει ιστορίες. Ο ένας έδινε τον λόγο στον άλλο και η κουβέντα κρατούσε σε εγρήγορση την παρέα που έπρεπε να φέρει εις πέρας μια ακόμη δύσκολη μέρα».
Για τα τσιγγάνικα παραμύθια γράφει ο Γιώργος Τσιτιρίδης στο βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μέθεξις, παρατηρώντας ότι, όλο και λιγότεροι είναι όσοι τα θυμούνται και τα μνημονεύουν, με αποτέλεσμα να χάνεται η ατόφια γοητεία της περιγραφής τους.
«Πρόκειται για παραμύθια, δοξασίες και μύθους, έτσι όπως τα άκουσα να μού τα διηγούνται οι κάτοικοι του Δενδροποτάμου, της Ευκαρπίας, της Κατερίνης, του Βόλου και της Ξάνθης. Όλα τα παραμύθια και οι ιστορίες συνοδεύονται από το όνομα του αφηγητή και την προφορική μας συνομιλία. Παραλλαγές των ίδιων ιστοριών αναφέρονται για να αναδειχθεί η διαφοροποίηση στην αφήγηση από περιοχή σε περιοχή και από χώρα σε χώρα. Πολλά απ’ αυτά θα τα ακούσει κανείς, ακόμη και σήμερα, να τα τραγουδούν, να παίζουν παραστατικά τους χαρακτήρες και να μπερδεύουν ελληνικές και ρόμικες λέξεις» γράφει ο κ. Τσιτιρίδης στο βιβλίο του, με τίτλο «Το τσιγγάνικο παραμύθι. Μύθοι-Θρύλοι- Δοξασίες», που θα παρουσιαστεί αύριο, στις 11 το πρωί, στο περίπτερο 12 της ΔΕΘ, στο πλαίσιο της 21ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης.
Όπως παρατηρεί ο συγγραφέας, στους τσιγγάνικους οικισμούς, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία διηγούνται ιστορίες που «βαφτίζουν» παραμύθια, αλλά προέρχονται, σύμφωνα με τους ίδιους, από μια πραγματική ιστορία που συνέβη, την οποία άκουσαν ή υπήρξαν μάρτυρες. Οι περισσότερες περιγράφουν μεταφυσικές εμπειρίες, επαφή με αγίους που δίνουν εντολές για μία πράξη και φαντάσματα που έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις για να αφήσουν ήσυχους τους ζωντανούς και να επιστρέψουν στον κόσμο των πεθαμένων. Στα παραμύθια κυριαρχούν τα βάσανα, τα παράπονα των τσιγγάνων και το κρυφό απωθημένο για πλούτο και κοινωνική αναγνώριση.
Όλα πάντως ξεκινούν με τη φράση: «μια φορά και έναν καιρό ήταν και δεν ήταν…».
Με το WordPress Automatic Plugin από την codecanyon
Πλέον στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύονται αυτόματα άρθρα μέσω «RSS feeds».
Από όποια σελίδα μας τα προσφέρει!
Δεν φέρουμε καμιά απολύτως ευθύνη για το περιεχόμενο.
Αν πιστεύεται πως αυτό το άρθρο πρέπει να διαγραφεί μην διστάσετε να μας βρείτε στα social media.
