Πώς σχολιάζει Ρωσικό μέσο την «εξυγίανση της USAID» από τον Τραμπ

Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ

Η καταστροφή του πολέμου της Ουκρανίας θα αφήσει σειρά επώδυνων ερωτημάτων. Επειδή αυτή η υβριστική σύγκρουση μεσολάβησης έχει γίνει φιάσκο για τη Δύση, θα υπάρχει άφθονη αντίσταση σε ειλικρινείς απαντήσεις για πολύ καιρό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Όμως γεγονότα που υπονομεύουν τις αυτοεξυπηρετούμενες δυτικές αφηγήσεις είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Πιο πρόσφατα, οι αποκαλύψεις σχετικά με τις δραστηριότητες της USAID έχουν επιφέρει άλλο ένα σκληρό πλήγμα στη δυτική –και επίσημη ουκρανική– εξαπάτηση και αυταπάτη.

Αλλά προτού φτάσουμε στην USAID, ας σημειώσουμε ότι αυτές δεν είναι οι πρώτες ντροπιαστικές αποκαλύψεις σχετικά με την αιφνιδιαστική και αιματηρή προσπάθεια της Δύσης να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να κατεδαφίσει τη Ρωσία. Όσοι έχουν μάτια να δουν, γνωρίζουν εδώ και καιρό, για παράδειγμα, ότι ο πόλεμος μεγάλης κλίμακας θα είχε αποφευχθεί εάν η Δύση και το Κίεβο δεν είχαν σαμποτάρει εσκεμμένα τη συμφωνία Μινσκ-2 του 2015, ένα σύντομο αλλά βιώσιμο σχέδιο για τον τερματισμό μιας σχετικά μικρής σύγκρουσης, το οποίο επικυρώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Ή αν η Δύση δεν είχε απορρίψει τη Μόσχα όταν έστειλε, στην πραγματικότητα, μια σαφή τελευταία προειδοποίηση στα τέλη του 2021.

Τότε υπήρξε μια πολύ πρώιμη ευκαιρία να σταματήσει ο πόλεμος, με τη σχεδόν ειρηνική συνομιλία Λευκορωσίας και Κωνσταντινούπολης την άνοιξη του 2022. Οι όροι που πρόσφερε η Ρωσία και οι παραχωρήσεις που έκανε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων –κυρίως τερματίζοντας την προέλασή της στο Κίεβο– ήταν μια καλή συμφωνία για την Ουκρανία, όπως παραδέχτηκε έκτοτε ένας από τους βασικούς διαπραγματευτές της Ουκρανίας. Και όμως η Δύση επέλεξε περισσότερο πόλεμο και ένας υπάκουος Βλαντιμίρ Ζελένσκι την ακολούθησε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το συνεχιζόμενο, παράλογο ψέμα της Δύσης σχετικά με τις επιθέσεις στον αγωγό Nord Stream –η μεγαλύτερη οικοτρομοκρατική επίθεση στην ευρωπαϊκή ιστορία και μια πράξη ελάχιστα κρυφού πολέμου μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ– δεν είναι καν διασκεδαστικό.

Και τώρα, η USAID και η Ουκρανία. Εκεί, η ουσία του θέματος είναι ότι οι Τραμπιστές τώρα εκκαθαρίζουν και (πιθανότατα) αναδιατυπώνουν αυτή την υπηρεσία. Μην είστε πολύ αισιόδοξοι: Παρά τους δυνατούς θορύβους του Αμερικανού ηγέτη Ντόναλντ Τραμπ και του πρωτοπαλίκαρού του, Έλον Μασκ, ότι η USAID είναι μια «εγκληματική οργάνωση» που «διοικείται από ένα σωρό ριζοσπάστες τρελούς», ο «βάλτος» της Ουάσιγκτον δεν αποστραγγίζεται, απλά αλλάζει διοίκηση.

Ωστόσο, ως παρενέργεια, έρχονται στο φως λεπτομέρειες για ορισμένες από τις πολύ άθλιες δραστηριότητες της USAID. Όχι ότι δεν γνωρίζαμε ήδη ότι αυτή η «ανθρωπιστική βοήθεια» και η «αναπτυξιακή υπηρεσία», που ιδρύθηκε το 1961 από τον «φιλελεύθερο» Τζον Φ. Κένεντι, έχει πάντα χρησιμεύσει ως μέτωπο μυστικών υπηρεσιών και ιδίως για το είδος της μαζικής ανατροπής που προηγείται και παράγει πραξικοπήματα, αλλαγή καθεστώτος και «έγχρωμες επαναστάσεις».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πράγματι, οι πιο έντιμοι υπερασπιστές της USAID παραδέχονταν πάντα το γεγονός ότι ήταν ένα εργαλείο στρατηγικής με τη γεωπολιτική έννοια του όρου. Ακόμη και το προεδρικό διάταγμα που ξεκίνησε την προσπάθεια της κυβέρνησης Τραμπ κατά της εξωτερικής βοήθειας γενικά έχει τώρα παραδεχτεί ότι η τελευταία χρησιμεύει «στην αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας ειρήνης, προωθώντας ιδέες σε ξένες χώρες που αντιστρέφοουν άμεσα τις αρμονικές και σταθερές σχέσεις, εσωτερικές ή μεταξύ των χωρών».

Όντως, η τελευταία, επικεφαλής της κυβέρνησης Μπάιντεν της USAID, Σαμάνθα Πάουερ – μια κωμικά ανειλικρινής καριερίστρια αλλαγής καθεστώτος και «ειδική» στο έγκλημα «γενοκτονία», όπως του Ισραήλ, φτάνει να πληρωθεί ή να προαχθεί, είναι η τέλεια ενσάρκωση της σάπιας κορυφής και πυρήνα της USAID.

Θα ήταν ανόητο να μην αναγνωρίσουμε ότι η USAID παρείχε επίσης κάποια πραγματική βοήθεια, που και που, χωρίς πολιτικούς περιορισμούς. Ωστόσο, εάν θεωρείται η «βοήθεια» ως κάτι που δίνεται αποκλειστικά ή κυρίως από συμπόνια, είναι λάθος εδώ, όπως σωστά επεσήμανε ο επικριτής της USAID, Μάικ Μπενζ.

Σε κάθε περίπτωση, η USAID είχε ετήσιο προϋπολογισμό κάπου μεταξύ 30 και 40 δισεκατομμύρια δολάρια, και περίπου 10.000 υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων 6.000 εκτός των ΗΠΑ. Το οικονομικό έτος 2023, ο οργανισμός δραστηριοποιήθηκε σε 130 χώρες. Και οι δραστηριότητές της περιελάμβαναν επισιτιστική βοήθεια, υπηρεσίες υγείας και ανακούφιση από καταστροφές σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, το Σουδάν και την Υεμένη.

Ας είμαστε επίσης δίκαιοι με εκείνο το προσωπικό και τους αποδέκτες των επιχορηγήσεων της USAID –Αμερικανοί ή μη– που έχουν πραγματικά βοηθήσει με πολύτιμους τρόπους και ειλικρινή καλή θέληση, συχνά κάτω από σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες. Στον κόσμο όπως πραγματικά είναι, πολλοί πρέπει να κάνουν συμφωνίες με τον διάβολο: δεν φταίνε που η οργάνωσή τους λειτουργούσε πάντα ως μέτωπο για πολιτική επιρροή και ανατροπή. Τώρα τιμωρούνται και αυτοί.

Ένας απλός δείκτης του πόσο διεφθαρμένη υπήρξε η USAID είναι ότι, πρόσφατα, ο κορυφαίος αποδέκτης της βοήθειάς της ήταν η Ουκρανία: το 2023, για παράδειγμα, άφησε την Αιθιοπία στη δεύτερη θέση με λιγότερα από 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023. Τόση έγνοια για τη βοήθεια των πιο άπορων.

Πίσω όμως στις ενοχλητικές αποκαλύψεις για τον πόλεμο: Αποδεικνύεται ότι η USAID βοήθησε επίσης προληπτικά και συστηματικά να καταπνίξει κάθε ελπίδα για ειρήνη. Και όχι μόνο με έναν, αλλά δύο τρόπους.

Πρώτον, τώρα μαθαίνουμε ότι σχεδόν ολόκληρα τα ΜΜΕ της Ουκρανίας (το 90%) εξαρτιόταν από τη χρηματοδότηση της USAID.

Πρόσφατο άρθρο στο Columbia Journalism Review εκδηλώνει «ανησυχία» ότι η απώλεια χρημάτων της USAID θα απειλήσει την «ανεξάρτητη» δημοσιογραφία παγκοσμίως, τη στιγμή που η ίδια η USAID ισχυρίστηκε περήφανα ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ «είναι πλέον ο μεγαλύτερος δημόσιος χορηγός για την ανάπτυξη ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης παγκοσμίως».

Αλλά κάθε συζήτηση για «ανεξαρτησία» μοιάζει με το παράπονο του Ρουντένκο: Η δημοσιογραφία που εξαρτάται κυριολεκτικά για την ύπαρξή της από τη χρηματοδότηση από έναν οργανισμό που λειτουργεί ως μέτωπο για τα ξένα συμφέροντα της μοναδικής πιο ισχυρής και επιθετικής χώρας στον κόσμο, μπορεί να είναι οτιδήποτε, αλλά δεν μπορεί να είναι – εξ ορισμού – ανεξάρτητη.

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο η USAID προώθησε αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο ήταν πρακτικά ακόμη χειρότερος: είναι πλέον σχεδόν ξεχασμένο, αλλά όταν ο σημερινός ηγέτης της Ουκρανίας, Βλαντιμίρ Ζελένσκι, αντιμετώπισε και κέρδισε τις εκλογές το 2019, η μόνη του συγκεκριμένη –και λογική– υπόσχεση ήταν να επιδιώξει την ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων.

Εκείνη την εποχή, αυτή η υπόσχεση ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την άνευ προηγουμένου συντριπτική νίκη του. Μόλις ανέλαβε την εξουσία, για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, φαινόταν ότι ο Ζελένσκι προσπαθούσε να κρατήσει αυτή την υπόσχεση.

Αλλά στη συνέχεια – χρόνια πριν από την κλιμάκωση του 2022 – έκανε μια στροφή 180 μοιρών και αναδείχθηκε ως ένας ασυμβίβαστος και κοντόφθαλμος εθνικιστής και εργαλείο των ΗΠΑ, με την συνδρομή της USAID.

Συγκεκριμένα, ο οργανισμός ήταν ένας από τους βασικούς χορηγούς μιας «κοινής δήλωσης» που παρουσίαζε μια συντονισμένη απειλή στον Ζελένσκι το 2019, δηλαδή σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Ένα προϊόν 70 ουκρανικών ΜΚΟ, που στην πραγματικότητα ήταν τεράστια προσβολή για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, με μοναδικό σκοπό να περιορίσει αντισυνταγματικά τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο και να ακυρώσει αυτό που ήθελαν τόσοι πολλοί από τους ψηφοφόρους του: μια έντιμη αναζήτηση ειρήνης.

Αυτές οι ΜΚΟ υποστηρίχθηκαν όχι μόνο από την USAID, αλλά και από το National Endowment for Democracy και την πρεσβεία των ΗΠΑ, όπως και το ΝΑΤΟ, εκτός άλλων.

Εδώ είναι η θλιβερή ειρωνεία: η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ «ελεύθερη» και ποτέ δεν είχε μια δική της «κοινωνία των πολιτών» . Αντίθετα, έχει χρησιμοποιηθεί και χειραγωγηθεί από ψεύτικους «φίλους» από τη Δύση και μια «ελίτ» που έχει θέσει τα δυτικά της συμφέροντα πάνω από αυτά των συμπατριωτών της.

Σε κάθε περίπτωση, η εκκαθάριση της USAID δεν σημαίνει κάποιου είδους βασική βελτίωση, κι ούτε ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει να εγκαταλείψει γενικά το φάουλ.

Αντίθετα, υπό τη νέα διοίκηση Τραμπ, οι ΗΠΑ θα παραμείνουν άθλιες όσο ποτέ. Θα υπάρχουν πάντα χρήματα για ανατροπή, δολιοφθορές, εκστρατείες παραπληροφόρησης, αλλαγή καθεστώτος και πραξικοπήματα. Απλώς θα ρέουν μέσω διαφορετικών καναλιών, και απλά οι γωνίες ΛΟΑΤΚΙ+ και “διαφορετικοτήτων”, θα απορριφθούν. Οι ΗΠΑ δεν τους χρειάστηκαν όλους αυτούς για να κάνουν πραξικόπημα στο Ιράν και τη Γουατεμάλα τη δεκαετία του 1950, να αλλάξουν το καθεστώς στη Χιλή και να δολοφονήσουν τον πρόεδρό τους Σαλβαδόρ Αλιέντε το 1973, για παράδειγμα.

Ακόμη και η παλιά καλή USAID να πέσει, δεν θα πεθάνει: ο Μάρκο Ρούμπιο, ο υπουργός Εξωτερικών του Ντόναλντ Τραμπ, έχει ήδη ανακοινώσει ότι το έργο της πρέπει απλώς να ευθυγραμμιστεί με την [σημερινή] αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Με πληροφορίες από RT